അതിരാവിലെ, 10 മണിക്ക് ഇറങ്ങിയതാണ് ഓഫീസിലേക്ക്. മസ്ജിദ് റോഡില് നിന്നും ബേഗൂര് റോഡിലേക്ക് ബൈക്ക് എടുത്തപ്പോള് തന്നെ വണ്ടിപ്രളയം. ദൈവമേ, ഇതിനും മാത്രം വണ്ടികള് എവിടെനിന്നും വന്നു.അതുപോട്ടെ, ഇതൊക്കെ ഓടിക്കാനുള്ള മനുഷ്യന്മാരോ? മുന്പേ തന്നെ, ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ സ്ഥലത്തു നിന്നുമുള്ള സോഫ്റ്റ്വെയര് ജീവികളെ കൊണ്ട് പൊറുതി മുട്ടി നില്ക്കുന്ന സ്ഥലമാണ് ബാംഗ്ലൂര്. അതിനു പുറമേ, ദേ എല്ലാ ഇന്ത്യന് കള്ളന്മാരും വന്നു ചേക്കേറിയിരിക്കുന്ന സ്ഥലമായി മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
ബാംഗ്ളൂര് മിറര് ഉള്ളതുകൊണ്ട് നല്ല മനസ്സമാധാനം. ചെറിയ പത്രമായതിനാല് രാവിലെ കുറച്ചു സമയം കളഞ്ഞാല് മതി. പേജ് 3 മോഡലായതുകൊണ്ട് കുത്തും കൊലയും ഒന്നും വായിക്കണ്ട. ബ്രിട്നി സ്പിയേര്സിനെന്തു സംഭവിച്ചു, സല്മാന് ഖാന്റെ മസ്സിലു കുറഞ്ഞു പോയോ... അങ്ങനെ രസകരമായ തമാശകള്.
അല്ലെങ്കിതന്നെ ഇത്ര ഗൗരവത്തിലിരിക്കണ്ട കാര്യമില്ല. ജീവിതമെന്നാല് കുറച്ചു തമാശയൊക്കെ വേണ്ടേ. ഹൈസ്കൂളിലായിരുന്ന സമയത്തു അച്ഛനുമമ്മയും പറഞ്ഞു, "മക്കളെ, നന്നായി പഠിക്ക്; പത്താം ക്ലാസ്സില് നല്ല മാര്ക്ക് വാങ്ങിയാല് എല്ലാം ശരിയാകും". ഗൗരവത്തിലിരുന്നു പഠിച്ചു. എന്നിട്ടെന്തായി? പത്താം ക്ലാസ്സും കഴിഞ്ഞു, പന്ത്രണ്ടും കഴിഞ്ഞു, ഡിഗ്രിയും കഴിഞ്ഞു, മാസ്റ്റേഴ്സും കഴിഞ്ഞു, ജോലിയും കിട്ടി. അപ്പോഴാണ് മനസ്സിലായതു ജീവിതത്തിലിനിയും ചാടികിടക്കാന് ഒരുപാടു സംഭവങ്ങളുണ്ടെന്ന്. അതുകൊണ്ട് ഗൗരവത്തിന്റെ ലെവലു കുറച്ചു. തമാശയുടെ ലെവലു കൂട്ടി. ഇപ്പോള് സംഗതി ശരിയായി. തമാശ പറഞ്ഞു ചിരിച്ച് , ചിരിച്ച്, റിസഷന്റെ പേരില് മാനേജര് പിടിച്ചു പുറത്താക്കുമ്പോഴും ചിരിക്കാന് കഴിഞ്ഞാല് മതി.
കല്യാണം കഴിഞ്ഞു മാര്യീഡ് ബാച്ചിലേഴ്സായി നില്ക്കുന്ന റൂമീസ് (പേടിക്കേണ്ട, സഹമുറിയന്മാര്) ഉണ്ടെങ്കില് അല്പം പേടിക്കണം. കമ്പ്യൂട്ടര് പുസ്തകങ്ങള്ക്കുവേണ്ടി പണ്ട് മാറ്റിവച്ച, എംടിയും, ഒളപ്പമണ്ണയും, ചങ്ങമ്പുഴയും, വൈലോപ്പിള്ളിയും, വികെയെന്നും, ഷേക്സ്പിയറും... എന്തിനു പമ്മന് വരെയും മുന്നില് കിടന്നു കസര്ത്തു കളിക്കുന്നതു കാണാന് കഴിയും. പണ്ട് കോളേജില് വച്ചു ഒരു ഗെഡി അല്പം ഗൗരവത്തില് പ്രണയിക്കാന് ശ്രമിച്ചപ്പോള് ഉപയോഗിച്ച ഒളപ്പമണ്ണന് വരികള് ഓര്ത്തുപോകുന്നൂ.
"ഏഹി സൂനരി, നീയെന് മുരളിയില്,
സ്നേഹഗാനമായൂറി നിന്നീടുകില്,
പൂവിനുള്ളിലെ തേന്തുള്ളിപോലാകുമെന്,
ജീവിതത്തിന്റെ നൊമ്പരം കൂടിയും."
എന്തായാലും ഈത്തരം മനുഷ്യരെക്കൊണ്ട് കാശു വാരുന്നതു അമ്പാനിയും മിത്തലുമാണേ; പിന്നെ ആ പാവം പട്ടികുട്ടിയും. നമുക്കു ഒരു മൊബൈല് സാഹിത്യ വിപ്ലവം തുടങ്ങാമെന്നേ.
അപ്പോള് പറഞ്ഞുവന്നത്, ങ്ഹാ, ബൈക്കു റോഡിലേക്ക് എടുത്തപ്പോള് കണ്ട വണ്ടിപ്രളയം. എന്തായാലും വണ്ടി ഒതുക്കി, അടുത്തുള്ള 'അഡിഗ അഭിരുചി' കന്നഡ ഹോട്ടലിലെത്തി കാഷ്യറോട് ചോദിച്ചു, "ഏനെല്ലാം ഇരിക്ക് ഇതേ?". അറിയാവുന്ന തമിഴും, മലയാളവും, കന്നഡയും കൂട്ടി കാച്ചിയതാണെന്നെ. മച്ചു തുടങ്ങി, "ബിസി ബേലേ ബാത്ത്, കാരാ ബാത്ത്, ചൗ ചൗ ബാത്ത് ...."; ഹെന്റമ്മോ, അവസാനം പറഞ്ഞത് എന്തായാലും ചൈനീസല്ല. നമ്മുടെ സാള്ട്ട് മാംഗോട്രീയും, പാച്ചോറും പാതി പാതി. രണ്ടു സുന്ദരന് ഇഡ്ഡലിയും, ഒരു കൊച്ചു വടയും ഓര്ഡര് കൊടുത്തപ്പോള് പോക്കറ്റിലിരുന്ന 24 രൂപ കാലി.
കമ്പ്യൂട്ടര് പഠിക്കാന് പോകുന്ന പിള്ളേര് പണ്ട് റോഡ്റാഷ് ഗെയിം കളിച്ചാണ് ഹരിശ്രീ കുറിച്ചിരുന്നത്. അതിന്റെ ആവശ്യമെന്താണെന്ന് ബാംഗ്ളൂരില് ബൈക്ക് ഓടിച്ചാല് അറിയാം. മഗാ, ബൈക്കെടുത്ത് രണ്ട് റോഡ്റാഷ് കളിച്ചാല് മാത്രമേ കറക്റ്റ് സമയത്ത് ഓഫീസിലെത്തു. പിന്നെ മഴ ടൈമാണെങ്കില് പറയണ്ട. വണ്ടി പ്രത്യേകിച്ചു ആന്തരികം വരേ കഴുകേണ്ട ആവശ്യമില്ല; ബാംഗ്ളൂരിലെ ഡ്രെയിനേജ് സിസ്റ്റം അത്യന്താധുനികമല്ലെ - റോഡ് തോടാക്കുന്ന മാസ്മരികത. മുന്പിലെ വണ്ടിയില് നിന്നും ചെളി തെറിച്ചു ഷര്ട്ടില് പുള്ളിക്കുത്തു വീണാലും പറയാം - "ഇതു പുതു ട്രെണ്ട് മഗാ...".
ഓഫീസിലെ ഗെയ്റ്റില് തോക്കും പിടിച്ചിരിക്കുന്ന സെക്യുരിറ്റിക്കാരാണ് - ഓരോരുത്തന്മാര് ബോംബ് പൊട്ടിച്ചു കളിക്കാനും ഉന്നം പഠിക്കാനും ബാംഗ്ളൂര് ഉപയോഗിച്ചതിന്റെ അവശേഷിപ്പ്. എന്തായാലും പ്ളാസ്റ്റിക്കു കാര്ഡുമുരച്ച് ക്യൂബിക്കിളിലേക്ക് ഓടുമ്പോള് പിന്നില് നിന്നും ഒരു വിളി .... "Chetta, What happened to that code? Yesterday I had sent a mail.", എന്റെ മാനേജരാണ്. മല്ലൂസിനെ "ചേട്ടാ" എന്നും ഇവന്മാര് വിളിക്കാറുണ്ട്. ചെറ്റാന്നായിരിക്കും അങ്ങോര് ഉദ്ദേശിച്ചത്. എന്തായാലും, "ശ്വാസം വിടാന് അല്പം സമയം താടാപ്പാ, ഒരു കാലി ചായയടിച്ചിട്ടു വരാമെന്നേ", എന്നു പറയണമെന്നുണ്ട്. രാത്രി ഡൗണ്ലോഡ് ചെയ്തു കണ്ട പുതിയ മമ്മൂട്ടി പടത്തിന്റെ ഹാങ്ങോവര് മാറാന് കോഫീമെഷീനില് നിന്നും ഒരു സ്ട്രോങ്ങ് എസ്പൃസ്സോയുമെടുത്ത് ക്യൂബിക്കിളില് വന്ന്, കീബോര്ഡില് "Ctrl + Alt + Del" അമര്ത്തി. "Username: " - ബാംഗ്ളൂരിലാണെങ്കിലും പേരു മാറ്റിയിട്ടില്ല; പഴയതു തന്നെ. "Password: " - അതിപ്പോ ഏതായിരുന്നു ... gmail, ymail, orkut, blogspot, facebook, linkedin, peoplesoft, sap... "തേങ്ങാക്കൊല!".